W interesie spadkobierców jest, by zarząd nad majątkiem spadkodawcy przebiegał w sposób ciągły i niezakłócony. Słowa Horacego – nie wszystek umrę (non omnis moriar), są niezwykle adekwatne do sytuacji zaistniałej po śmierci spadkodawcy, który to zostawia po swoim odejściu spuściznę. Może to być ideologia, dorobek naukowy czy dobra materialne w postaci pieniędzy, nieruchomości i innych aktywów. Brak dokonania za życia przez osoby z dorobkiem określonych dyspozycji na wypadek śmierci może, w przypadku ich odejścia, spowodować chaos, konflikty między spadkobiercami oraz narazić majątek spadkodawcy na znaczną szkodę. Jednym z rozwiązań prawnych, które mogą temu zaradzić jest instytucja wykonawcy testamentu przewidziana w kodeksie cywilnym. Wykonawca testamentu ma szczególne znaczenie zwłaszcza wtedy, kiedy potencjalny majątek spadkowy jest różnorodny i wykazuje pewien poziom skomplikowania. Ustanowiony wykonawca testamentu daje rękojmię właściwego zabezpieczenia, wyceny, spieniężenia i podziału takiego majątku.

S. Gurgul, J. Podczaszy, Executor testamentarius – wykonawca testamentu jako instytucja niedoceniana w polskim systemie prawnym, [w:] „Klinika. Czasopismo Uniwersyteckich Poradni Prawnych”, pod red. A. Fiutak, Nr 19-20 (23-24)/2016, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2016, ISSN 1508-1583.