Upadłość konsumencka, podobnie jak każde inne postępowanie, posiada swój wystandaryzowany harmonogram. Jego przebieg ściśle regulują nie tylko przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (dalej jako: p.u.). Istotną rolę odgrywają także regulacje ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (dalej jako: KPC). Oczywiście należy podkreślić, że przebieg upadłości konsumenckiej może różnić się w pewnym zakresie od standardowego postępowania upadłościowego. Dotyczy to zarówno sposobu wykonania poszczególnych czynności, jak również wiążących terminów.
Należy podkreślić, że kluczowe czynności związane z przebiegiem upadłości konsumenckiej na początkowych etapach wykonuje syndyk. W związku z tym, dla zwiększenia czytelności, można je skatalogować w trzech zasadniczych grupach. Pierwsza grupa obejmuje czynności związane z obowiązkami informacyjnymi. Przykładowo można zaliczyć do nich przedłożenie aktualnej polisy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Czynności informacyjne to również udzielanie informacji wierzycielom oraz organom egzekucyjnym o upadłości. Z kolei, gdy mówimy o przebiegu upadłości konsumenckiej na zasadach ogólnych, także przedstawienie sprawozdań. Do pozostałych grup należą działania dotyczące sporządzania listy wierzytelności oraz związane z likwidacją majątku. Jak rownież ustalenie planu podziału wraz ze wszelkimi czynnościami z nim związanych.
Zgodnie z dotychczas obowiązującymi przepisami, przebieg upadłości konsumenckiej mógł doprowadzić do dwóch odmiennych rozwiązań. Po pierwsze prowadzenie postępowania mogło mieć charakter likwidacyjny. Z kolei drugie rozwiązanie sprowadzało się do zawarcia układu z wierzycielami. Kształt dwóch rodzajów przebiegu upadłości konsumenckiej regulują odrębne przepisy. Jedynie w ograniczonym zakresie zastosowanie znajdowały przepisy o postępowaniu upadłościowym, o których mowa w art. 491(2) p.u.
W wyniku nowelizacji prawa upadłościowego dokonały się zasadnicze zmiany kierunku konsumenckiego postępowania upadłościowego. Pierwsza instytucja skraca przebieg upadłości konsumenckiej i sprowadza ją do zatwierdzenia warunków sprzedaży składników majątku. Uregulowano ją w art. 56a-56h p.u. Ustawodawca wśród składników majątku wymienia tu przedsiębiorstwo dłużnika lub jego zorganizowaną część. Wskazuje także na składniki majątkowe stanowiące znaczną część przedsiębiorstwa. Druga z instytucji dotyczy zawarcia układu na zgromadzeniu wierzycieli. Zawarta została w tytule VI części III prawa upadłościowego (art. 491(25)-491(38) p.u.).
Obie instytucje zostaną szczegółowo przedstawione w następnych wpisach. Jeśli już teraz jesteś zainteresowany pozyskaniem niezbędnych informacji na ich temat, to nasz zespół ekspertów jest gotów pomóc Ci i zapewnić profesjonalne wsparcie na każdym etapie postępowania upadłościowego.
Nie czekaj dłużej – skorzystaj z naszych usług.
W razie dalszych pytań, zapraszamy do kontaktu tel: 600 838 883
dr Rafał Chybiński
Realizacja: Proformat
