Nie ulega wątpliwości, że prawo jest wyrazem przyjętych wartości, tym samym przepisy regulujące instytucję upadłości konsumenckiej winny odzwierciedlać wartości społeczne i moralne oraz zachowywać właściwą równowagę pomiędzy słusznymi interesami wierzycieli (imperatyw związany z obowiązkiem spłaty długów, pacta sunt servanda) oraz interesami dłużników, którym ziściło się ryzyko niewypłacalności z powodu niezależnych od nich okoliczności (solidarność społeczna). Nadmierne zadłużenie jest poważnym problemem społecznym i gospodarczym, który powinien być prawnie uregulowany, niemniej jednak instytucja upadłości konsumenckiej winna być szczególnie adresowana do tych, którzy biernie doprowadzili swojej niewypłacalności. Niniejszy artykuł przedstawia wyniki przeprowadzonych badań, które wzmacniają tezę o konieczności istnienia instrumentarium prawnego w zakresie upadłości konsumenckiej.
J. Podczaszy, „Społeczne aspekty przepisów o upadłości konsumenckiej w świetle przeprowadzonych badań”, [w:] Terapia finansów, pod red. E. Klamut, Przedsiębiorczość i Zarządzanie, T. XVII, z. 8, cz. III, Wydawnictwo Społecznej Akademii Nauk, Warszawa 2016, ISSN 1733-2486.
Design by Proformat