Upadłość konsumencka jest dedykowana dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ustawodawca przewidział odrębny tryb przeprowadzania takiego postępowania upadłościowego (tzw. konsumenckie postępowanie upadłościowe). Istotne znaczenie ma tutaj treść art. 491(1) ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (dalej jako „PrUp”). Jednak jak wynika z art. 491(1) ust. 2 PrUp, w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości sąd może postanowić, że postępowanie upadłościowe wobec osób nieprowadzących działalności gospodarczej będzie prowadzone na zasadach ogólnych. Dzieje się tak wówczas, jeśli jest to uzasadnione znacznym rozmiarem majątku dłużnika, znaczną liczbą wierzycieli lub innymi uzasadnionymi przewidywaniami co do zwiększonego stopnia skomplikowania postępowania.
W przypadku konsumenckiego postępowania upadłościowego zastosowanie znajduje ogólna zasada wyrażona w art. 10 PrUp. Jak wynika z jej treści, upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny. Należy jednak pamiętać, że pojęcie niewypłacalności inaczej rozumie się w stosunku do przedsiębiorcy. Inaczej z kolei w stosunku do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (tzw. konsumenta). Oczywiście treść art. 11 PrUP znacząco rozjaśnia to, w jaki sposób należy rozumieć niewypłacalność. Nie zawsze jednak przepis ten stanowi rozwiązanie wszelkich wątpliwości powstających w procesie stosowania prawa. Dłużnik jest niewypłacalny, jeżeli utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Domniemywa się, że dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań pieniężnych przekracza trzy miesiące. Zasada ta znajduje zatem zastosowanie zarówno do przedsiębiorców, jak i do konsumentów. Z kolei pozostałe regulacje, tj. art. 11 ust. 2-7, nie znajdują zastosowania do upadłości konsumenckiej.
Jak wynika z treści art. 491(2) ust. 1 PrUp, m.in. przepis art. 13 stosuje się odpowiednio jedynie wówczas, gdy wniosek o ogłoszenie upadłości złożył wyłącznie wierzyciel. Tym samym, jeśli wniosek został złożony przez dłużnika, odpada kluczowa przesłanka skutkująca oddaleniem wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej. Sąd oddali bowiem tenże wniosek, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Ewentualnie wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów. Z kolei może oddalić taki wniosek, jeśli stwierdzi, że majątek dłużnika obciąża hipoteka, zastaw, zastaw rejestrowy, zastaw skarbowy lub hipoteka morska w takim stopniu, że pozostały jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania. Swoistym rozwiązaniem problemu kosztów jest tutaj art. 491(7) ust. 1 PrUp. Jak wynika z jego treści, w przypadku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na pokrycie kosztów postępowania. Ewentualnie w masie upadłości brak jest płynnych funduszów na ich pokrycie, koszty te pokrywa tymczasowo Skarb Państwa.
W aktualnie obowiązującym stanie prawnym, tj. po 24.03.2020 r., nie istnieją już żadne inne przesłanki o charakterze negatywnym skutkujące oddaleniem wniosku. Oznacza to, że prawidłowo złożony wniosek musi zostać rozpoznany pozytywnie. Jedynymi przeszkodami mogą być status przedsiębiorcy po stronie dłużnika. Jak również status wspólnika spółek osobowych oraz, co oczywiste, brak niewypłacalności. W doktrynie przyjmuje się najczęściej, że o niewypłacalności w przypadku upadłości konsumenckiej można mówić, jeśli zadłużenie osoby fizycznej powiększa się z każdym kolejnym miesiącem.
Jeśli masz pytania dotyczące skutecznego przeprowadzenia upadłości konsumenckiej lub potrzebujesz dodatkowej pomocy, skontaktuj się z nami już teraz. Nasz zespół ekspertów jest gotów pomóc Ci w powrocie do stabilnego życia oraz zapewni profesjonalne wsparcie na każdym etapie postępowania upadłościowego.
Nie czekaj dłużej – skorzystaj z naszych usług i zacznij żyć bez długów.
W razie dalszych pytań, zapraszamy do kontaktu tel: 600 838 883
dr Rafał Chybiński
Realizacja: Proformat
